Αφιερωμένο εξαιρετικά σ' αυτούς που σιώπησαν τότε, πριν 41 χρόνια, και σ' αυτούς που μίλησαν τώρα, (για το 22) και ήθελαν να πουν κάτι τελείως διαφορετικό από την δική μου προγιαγιά -μπάι δε γουέι- την Παναγιώτα. Ας μάθουμε επιτέλους να ακούμε τις “σιωπές” μας !
για ποια πράγματα σήμερα κάνουμε μόκο, τουμπεκί ;
~*~
με ζόρισες Νικόλα, με την μουτσούνα που μου έστηλες ... όχι τίποτα άλλο θα την τρώμε τώρα στην μάπα μέχρι πότε; μαζοχισμός ή ανάρτηση (ποστ υπό προθεσμία - π.υ.π.) θα δούμε, πόσο θα το αντέξουν τα νεύρα μας...
~*~
ΥΓ(2):Ευτυχώς που μας έτυχαν και κάποιοι Άνθρωποι με άλλου είδους σιωπές ...
ή όταν η σιωπή ΔΕΝ είναι χρυσός !
Αυθεντικό, έτσι όπως μας το διηγήθηκε στην πρόσφατη συγκέντρωση η κα Φράγκου:
(οι παρενθέσεις δικές μου)
Στις μέρες του Νοέμβρη το '73 ήλθαν οι ασφ-αλήτες στο γραφείο του γυμνασιάρχη κ. Τόγια να τους δώσει λέει τους απόντες (νομίζανε πως είχανε να κάνουν με ανθρωπάκι ) ...
Εκείνος λοιπόν, φώναξε την κα Φράγκου και της ζήτησε να “πάρει απουσίες” (με νεύμα αντίστοιχο !! του δεν ...) να τις συγκεντρώσει και να του τις φέρει,
(απλή εγκλοβιστική; το “συγκεντρώσει” κλπ, διότι φυσικά οι “τύποι” ήθελαν να μπουκάρουν στις τάξεις ...)
κατάφερε λοιπόν εκείνος, να τους κρατήσει, ανακατώσει στο γραφείο και να περιμένουν την κα Φράγκου να τις φέρει ...
Έμπαινε λοιπόν εκείνη μέσα σε κάθε τάξη, έκλεινε τον “καχύποπτο” (παρ όλα αυτά) ασφ-αλήτη απ' έξω,
έλεγε στον απουσιολόγο να φωνάζει τα ονόματα,
έλεγε δείχνοντας τυχαία σε κάποιον (μέχρι να μπει στο νόημα και λέγοντας “παρών Ε;” και η ίδια, για να καταλάβει κι ο έκπληκτος απουσιολόγος ... )
ακουγότανε το “Παρών” ...
Και έτσι, γυρίζει στο γραφείο και δηλώνει στον γυμνασιάρχη:
“Όλοι παρόντες !” .
Τότε κι εκείνος γυρίζει στους σκυλιασμένους, γιατί κάτι δεν τους πήγαινε καλά, και τους λέει:
“Όλοι παρόντες”.Απλό, Ε; πως ακούγετε τώρα ...
Αμ δε !
Είναι τότε που διαλέγεις ... κορώνα ή γράμματα; για “εξωτικά” νησιά και πρώιμο “παραθερισμό”,
ή την σκυφτή “σιωπή”.
~*~
ΥΓ(3):Θυμάστε τον κ. Μιχαλέτο που όταν φτάναμε στα “επίμαχα” κεφάλαια της “Αγωγής του πολίτου” τα πηδάγαμε ; έλεγε με νόημα και ύφος απαξιωτικό:
“Αυτά δεν χρειάζεται να τα κάνουμε ...” και μπαίναμε στο νόημα ... και το τι γινόταν μέσα μας δε λέγετε ... σπίτι και σχολείο γινόταν “ένα” κι αυτοί οι καθηγητές πατεράδες μας, μανάδες μας. (αλήθεια αυτό το “έργο” σήμερα “παίζει” ; σε ποιο βίλατζ-σίνεμα ; να πάμε ... και μεις, ναι και μεις και τα παιδιά μας).
Αυτή κι αν ήταν εκκωφαντική σιωπή !
3 σχόλια:
BRAVO ΓΙΑΝΝΗ ΣΕ "ΠΙΣΤΕΥΩ" αφού το κρέμασες! Έστω και μικρό.
Υπάρχουν στιγμές που σε σημαδεύουν για πάντα...!
Τα πρώτα αντιφασιστικά συνθήματα στους τοίχους του σχολείου... κάποιοι είπαν ότι τάγραψε ο Διομήδης ( το μάθαμε πολύ αργότερα )
Το πρωί του Σαββάτου της 17 Νοέμβρη όταν δεν μπαίναμε στις τάξεις στο διάλειμα
Ο Γιάννης με τον Κόντη έλειπαν, ήταν "επάνω"...!
Οι μνήμες και τα βιώματα μας έχουν στοιχειώσει αλλά είναι και η βάση εκκίνησής μας, όταν αναρωτιόμαστε, εκεί, πολλές φορές βρίσκουμε τις απαντήσεις και τα κουράγια μας.
Φιλιά σε όλους !
Γρηγόρης
Αν είναι έτσι, Γρηγόρη να λείπει το βύσσινο,
και να ανοίξουμε μια ενότητα αναρτήσεων “Δοξαστικόν” και να ευλογούμε τα γένια μας ...
μου μυρίζει “αυτο/ιδιο-προγονολατρεία” το σακατιλίκι του ΕΓΩ μας, δεν μιλάμε έτσι για για τις “Σιωπές” μας, αντιθέτως μάλιστα, και επειδή είναι πιο δύσκολο, ας το αφήσουμε για μετά, και να αρχίσουμε από τα πιο εύκολα ... όπως :
Είναι νομίζω υποχρέωση μας να μιλήσουμε για τις “σιωπές” των άλλων, των αφανών, και ειδικά αυτών που δεν τους αντιληφθήκαμε (αφού είναι τεχνικώς δύσκολο, κάτι τέτοιο, και ίσως ο τρόπος του μπλογκ βοηθάει). Όσο για μας, τα δικά μας, κι αν ακόμα γίνανε λάθος “συμπεριφορές”, δεν είναι ποτέ αργά να τις “φτιάξουμε”, αλλά προέχουν τα των άλλων, τα απλά , τα μεγάλα, τα ωραία, οι “μαγκιές” τους.
Σόρυ, που έτσι ίσως είναι σαν να δίνω “στίγμα”, αλλά αυτό που γύρω μας συμβαίνει (κι όχι εδώ) στην πλειοψηφία του, όταν κάτι γράφετε ή λέγετε, κλπ, υποβόσκει η αίσθηση “κοιτάξτε τι ωραίος τύπος που είμαι !” να πουν, να κάνουν το “ξεχωριστό”, να τους “κουφάνουν” όλους.
Άντε και κάτι “κουλό”, στη χώρα μας περισσότερα βιβλία εκδίδονται παρά διαβάζονται ...
Όλα για την μόστρα , όλα για την “Επιτυχία” ... της αυταρέσκειάς μας.
Δυστυχώς αν συνεχίσω κινδυνεύω να πέσω και εγώ τώρα μέσα στην ίδια παγίδα ... και για αυτό άρον-άρον τελειώνω ...
Δεν βλέπουμε τι γίνεται: όλοι “την κάνουν” μέσα σε κόμματα, συλλόγους, συντεχνίες, ομάδες, κλίκες και αλληλοθαυμάζονται, χαϊδεύοντας ο ένας τα αυτιά του άλλου, τι ; αυτιά ... “ναυτία” !.
Δημοσίευση σχολίου
Αφήνετε ένα κενό μετά το κόμμα, για να αναδιπλώνονται οι λέξεις, ειδάλλως είναι μια σαν μασούρι.
Είναι πιο ωραίο να γράφουμε με πεζά.
Σημαδέψτε με κλικ εκεί που λέει: Όνομα/Διεύθυνση URL
και βάλτε ένα όνομα που σας αρέσει.
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.