Ο nikolas άφησε ένα νέο σχόλιο για την ανάρτησή σας
Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος ;":
Ολα αυτα που γραφονται σ' αυτο το blog, και μαλιστα τα περισσοτερα με εναν , για μενα τουλαχιστον, ακαταλαβιστικο τροπο, τι σχεση εχουν με το σχολειο?
Ερωτημα: Η δημιουργια του blog τι θεμα εχει?
Δεν είναι η πρώτη φορά αλλά θαρρώ πως αυτή είναι και η τελευταία, ας πάρουν θέση και οι υπόλοιποι, και οι “εκτός σχολείου”(*), εκτός αν σνομπάρουν, ή θέλουν να τα “έχουν καλά με όλους” ...
(*) κακώς έχει δοθεί η εντύπωση ότι εδώ είμαστε ένα κλειστό κλαμπ με προνομιακά μέλη !
Κάποιους τους βόλεψε αυτό ...
ένας αχταρμάς δηλαδή, που ναι μεν, συντόνισε την “επικοινωνία” μεταξύ “χαμένων”... (reunion), αλλά για να πούνε τι ; (τελικά) και καλά στην αρχή, μετά είχαμε και παράπονα ...
να πούμε ποιοι είμαστε ; το έχουμε ξαναπεί :
Είμαστε η στάση αλλά και η απόσταση που κρατάει ο καθένας μας:
από τα πράγματα, την ιστορία, τους γύρω μας, τα ζώα, το περιβάλλον, ...τους εαυτούς μας.
Είμαστε οι επιλογές μας.
Ή ακόμα χειρότερα:
Μην φαντάζεστε την Ιστορία χωρίς εμάς ...
αλλά εμάς, χωρίς ιστορία.
-----------------------------------
Απαντώ: (πάλι έγω)
“....Η δημιουργια του blog τι θεμα εχει?”
μήπως διαβάζεις πολύ “Το πρώτο θέμα” ;
ή εννοείς ο σκοπός ;
γιατί σκοπός του μπλογκ δεν είναι ένας, αλλά πολλοί !
Εκτός βέβαια από τους προφανείς: Τσάμπα sms, πλακίτσες, παλιμπαιδισμός, στρατολόγηση μελών προς σύσταση συμμορίας ενάντια στη ... βλακεία, και μ' απώτερο σκοπό βέβαια την υφαρπαγή της, ώστε να είναι κατά-δική μας και καταδίκη μας κλπ, ένα είδος ανιδιοτελούς θυσίας θα λέγαμε,
ή φευ ο σκατο-ρομαντικός μου επίλογος “στο απνευστί”, χαβαλές, κλπ, ... διαλέγεις !
Υπάρχουν κι άλλοι σκοποί, (υπό) χθόνιοι ...
τους οποίους κι εγώ μόλις τώρα “ανακάλυψα” να σε καλά !
Λοιπόν, άκου: η Διεθνής επιτροπή αστροφυσικής και διαστήματος, καθ' ύλην αρμόδια λόγω της απεραντοσύνης ... και ξέρουμε τι έχει πει κι ο Αλβέρτος επ' αυτού,
προκειμένου λοιπόν να μελετήσει τις ευεργετικές επιπτώσεις της παιδείας μας, στα δικά μας χρόνια,
γιατί τώρα μπορεί να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα, (θες η “πρόοδος” που έχει ήδη συντελεστεί; θες η νέα τεχνο(λαγνεία/λογία) ; )
και για τις σύγχρονες γενιές, και ν' απαντήσει σε καίρια ερωτήματα σχετικά με την παιδεία...
φερ' ειπείν :
πέτυχαν όλοι αυτοί οι τότε μαθητές στο σημερινό “γίγνεσθαι” (τσσσ), με τα φοβερά εφόδια που τόσο απλόχερα τους δόθηκαν;
είναι έτοιμοι να τους στείλουμε αν χρειαστεί, σ' άλλους γαλαξίες; έστω και με μια μικρή επιμόρφωση, βρε αδερφέ !
μήπως είναι σε αφασία ;
ή είναι ας πούμε απαθείς και “συμπαθείς” πεοπαίκτες ;
γενιά του καναπέος ; κλπ, κλπ
Όπως καταλαβαίνεις έχει και το σχολείο τις ευθύνες του ( και μάλιστα διερευνώνται ! )
“... για μενα τουλαχιστον, ακαταλαβιστικο τροπο,”
α) Αν υπάρχουν άγνωστες λέξεις : ανοίγουμε λεξικό,
- αν δεν έχουμε ρωτάμε ένα φίλο,
- αν δεν έχουμε ούτε φίλο, στέλνουμε ημέιλ, το έλεγε άλλωστε και κάτω-κάτω στο μπλογκ αφελώς: “ημέιλ@τάδε για επικοινωνία, αποστολή αρχειακού υλικού, υποδείξεις κλπ ...” άρα: δόλιες οι απορίες και τα ερωτήματα αυτά, (και κάποια άλλα προηγούμενα) από σένα και από τον “άλλον” ... δεν πειράζει ...
- αν έχουμε εγωισμό, τίποτα από τα ανωτέρω: ξαναπάμε "σχολείο" (να το πάλι το σχολείο)
β) Δεν υπάρχουν άγνωστες λέξεις αλλά Den katalabainei ;
Αρχίζει ένας γόνιμος (;) διάλογος ξεκινώντας περίπου έτσι:
“Πεφωτισμένε μου συμμαθητή τι εννοείς ;”
ή “Τι θέλεις να πεις μ' αυτό; γιατί ειλικρινά, μάλλον εγώ κάτι δεν ξέρω ή εσένα σου διαφεύγει αυτό ...” ( ή είναι κάτι που δεν μπορείς υποθέτω να το πεις “φόρα παρτίδα”, πχ το δικό μου όνομα φαίνεται δεν είναι nick name (τι σύμπτωση) όπως των άλλων... είμαι “χρεωμένος” γκέγκε ; ή ούτε τώρα ; ).
Όπως όταν δεν ξέρω ποδήλατο, δεν σταματάω κάποιο ποδηλάτη, να του πω (πόσο δε μάλλον δημοσίως) ότι για μένα είναι ακαταλαβίστικο αυτό που κάνει ... απλώς λέω: πως δεν ξέρω ποδήλατο και ίσως θα έπρεπε να μάθω, εις βάρος ασφαλώς της γνωστικής μου “εξειδίκευσης” που κάποιοι θέλουν να περιορίζεται μόνο στα euro-άρτον και θεάματα.
Αντισταθείτε ! και άμα δε μπορείτε: τουλάχιστον επικοινωνήστε ( αλλά φαίνεται πως κι αυτό είναι άλλο ένα είδος προς εξαφάνιση ... αν και είμαστε διαρκώς με το κινητό στο χέρι - εντάξει το ένα )
Πριν να 'ναι πολύ αργά ...
Αντισταθείτε ; πλάκα με κάνεις ;
Όχι, ας τραβήξει ο καθένας το δρόμο του, ως είθισται ...
18 σχόλια:
Τί είναι το blog μας ;
Μήπως είναι τα βουνά και οι κάμποι ;
Μήπως είναι....;
Μήπως είναι ....;
Όλα είναι το blog μας και αυτό και εκείνο...!
Αλλά πρώτα από όλα είναι το "αποτύπωμα" η "έκθεση" κάποιων ανθρώπων που βρέθηκαν για 6 και βάλε χρόνια μαζί και τώρα "ώριμοι" πιά - μετά από 31 χρόνια - λένε "δεν θα πεθάνουμε ποτέ κουφάλα νεκροθάφτη" !
Και για να μην κρυβόμαστε το nickname grigoris "κρύβει" τον Γρηγόρη Ανδρεάτο (απόφοιτος 7-7-1977, Γ1 κλασσικό)
Εδώ είμαστε άς ξαναγνωριστούμε...!
τα διαβασα αυτα που εγραψες και επι τελους..... βρηκα το φως μου. καταλαβα!!! βρηκα τον ποδηλατη μαζι με αλλους αγραμματους και τον ρωτησαμε. και μας καθοδηγησε...
Τρια πουλακια παν ψηλα και το 'να κατεβαινει.
Συνεχισε το ποδηλατο, Καλα πας.
Και σου πήρε 13 μέρες για να απαντήσεις ;
τόσο πολύ το σκέφτηκες ;
κι όπως λες μαζί με άλλους ... (;)
κάνατε και σύσκεψη ; (ξέρω παίρνει χρόνο ...)
ουαί τοίς ενορχηστρωμένοις !
Κι για το αν πάω καλά :
για να το λες εσύ, έτσι θα 'ναι,
αλλά πολύ λυπάμαι ...
όχι τόσο για σένα, όσο για τους “αμέτοχους”,
που το πολύ-πολύ σ' αυτές τις περιπτώσεις:
να το παίζουν πονηροί γεφυροποιοί - Αβέρωφ και μούγκα - “τι άλλα” ;
Τέλος, Σέιμ ον γιου ... και μέρα που είναι.
Όχι, όχι μην κοιτάς το ημερολόγιο να δεις τι μέρα είναι ...
(ούτε ζαβολιές με το να παίρνεις τηλέφωνα και να ρωτάς)
και επειδή μπορεί (πάλι ?) να μην καταλαβαίνεις:
αν έχεις το κουράγιο κάνε το εδώ κουίζ,
μ' ένα σχόλιο, και ρώτα:
“Αλήθεια (με αφέλεια)
Τι μέρα είναι ;”
(λέμε αν, κι εγώ δεν θα απαντήσω, αυτοεξαιρούμε)
Δε νομίζω οτι οφελεί να "γιορτάσουμε" γενέθλια της συνάντησής μας του 2007 για τα 30 χρόνια. Βλέπεται το ενδιαφέρον είναι περιορισμένο. Ίσως θάπρεπε να πέσουν πάλι μερικά τηλέφωνα, αν και όλο οι ίδιοι και οι ίδιοι ανταποκρίνονται ή/και πέρνουν πρωτοβουλίες. Καλό καλοκαίρι σε όλους με υγεία και πιο ρεαλιστική προσέγγιση!! Κύριοι αν δε το καταλάβατε τα χρόνια περνάνε ανεπιστρεπτί και δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για χαζοπαρεξηγήσεις, ούτε για (αμπελο)φιλοσοφικές προσεγγίσεις.
Υ.Γ. Επειδή με το Νικόλα τα λέμε αρκετά συχνά, αν και διαφωνούμε μερικώς!!, να σημειώσω ότι αν και πρόσφατα ξανάγινε ποδηλάτης, θα αργήσει και πάλι να απαντήσει γιατί το λέιπει ξανά σε ταξίδι!!!
Όπα και οι διευκολύνσεις !
πριν καν προσπαθήσει ...
τη λύση την πήρε το ποτάμι ...
Είσαι και μαρτυριάρης !...
είπα αν αυτός το βάλει (ή το ξέρει), δε θα απαντήσω ...
Γιατί κουίζ ;
μα ήταν τότε που δεν μπόρεσε ...
και εντάξει, αλλά και αφασική γλώσσα ...
Ταξίδι ; την αμολάς και φεύγεις που λένε ...
Άντε πάλι το : “οι ίδιοι και οι ίδιοι”
περιμένεις κάποιον ; (να στον φωνάξω ; )
“Καλό καλοκαίρι” ;
σαν “Ραντεβού τον Σεπτέμβρη”,
αλλά γιατί ; θερινό σινεμά ήμαστε ;
ποιο ταιριαστό είναι το : καλΆ καλοκαίριΑ (και χειμώνες, ιδίως)
Ε, τι ; γενέθλια ; το σκότωσες ... (ωφελεί ; ή ποιον το όφελος ; χμ, κατάλαβα...)
Θα τρελαθώ ; ή απόπειρα μπερδέματος “το ξανάγινε ποδηλάτης” ;
ας το παιδί να εκφραστεί κόουτσ
(μεταφορικώς το μεταφορικό δίτροχο!)
Αυτό το: “...τα χρόνια περνάνε ανεπιστρεπτί και δεν υπάρχουν περιθώρια ...”
είναι αυτό που λένε στις τιβι : “Να παιρνάτε καλά !” ;
γιατί θα ξεράσω.
Κάλιο Άμπελο παρά κόκα (τ' ακούς Μ. Ανδρόνικε)
Κάλιο προσεγγίσεις μμμ...παρά μεταγγίσεις ...
Ποτέ δεν είναι αργά... (τ' ακούς Σωκράτη)
“Κάποιος” είπε :
“Δεν υπάρχει μεγαλύτερος ηλίθιος απ' ένα γέρο ηλίθιο”
Στέι κουλ είναι της μοδός άλλωστε ...
και προπαντός δροσιστικόν,
μόνο που η χολή δεν πίνετε.
Η μεγάλη προσπάθεια για ανάλυση γίνεται κουραστική! Ας γίνω λοιπόν και γώ λίγο. Tο "πρόσφατα ξανάγινε ποδηλάτης" σημαίνει απλά ότι αγόρασε ποδήλατο και ότι το χρησιμοποιεί. Kαι το "θα αργήσει και πάλι να απαντήσει γιατί λέιπει ξανά σε ταξίδι" απλά ότι λείπει εκτός Αθηνών! Τώρα αν κάποιος βλέπει "συνομοσία" ....., δε .... πάμε για κάνα καφέ να βγούμε και λίγο κατά έξω να ξελαμπικάρουμε λέω ΄γώ? Προτάσεις (για καφέ) δεκτές!!!
Τι έγινε ρε παιδιά, τελικά επικοινωνούμε ελάχιστοι και δεν φτάνει αυτό σκοτωνόμασε κιόλας.Ας το σταματήσουμε αυτό και να προσπαθήσουμε ξανά.Εξ άλλου στην συνάντηση την περσινή απουσίαζαν κάπου 20 αν δεν κάνω λάθος, άρα θα πρέπει να βρεθούμε σε πλήρη σύνθεση.
Για να δούμε βρε Κοτίνο (αν το θυμάμαι καλά!!). Θα οργανώσουμε τιποτις ή μονο θα "γκρινίαζουμε" μεταξύ μας οι ίδιοι και οι ίδιοι?
“...σκοτωνόμαστε” ; μα αυτό είναι το αποτέλεσμα, ( και σίγουρα πιο ειλικρινές, και εκ του μακρόθεν πιο ασφαλές, σκέψου από κοντά ... “επικίνδυνο” ).
Αλλά για φαντάσου το αυτό, για έναν διαιτητή που δεν βγάζει κίτρινη κάρτα, τι “ακούει” ;
ή το ανεχόμαστε να πει σ' αυτόν που κάνει φάουλ:
“Την τρίτη φορά που θα το (ξανά)κάνεις θα ... θα σε παρατηρήσω, έτσι ;”
καλά, για να δεις το φάουλ δε λέω, θέλει “μάτι”, δε θέλει ούτε ευφυΐα, ούτε “φιλοσοφία” ...
ούτε διαιτητή ! ( σάμπως ο Γεωργίου είναι ; ο “ρε μάγκα δε μου λες ...” )
Είναι οδυνηρό και χρονοβόρο να προσπαθείς για κάτι, για το οποίο δεν έχει “νόημα” ή μάλλον αυτό το “νόημα” είναι διαφορετικό για τον καθένα ... δηλαδή αντίο ειλικρίνεια, αντίο τιμιότητα – μπέσα, και γουέλκαμ εμπάθεια, σαν φίδι κολοβό: που αν δεν του πατήσεις το κεφάλι εκεί, θα σε τρώει εσαεί. (άσε που βλάπτει και την υγεία)
Τι προσπαθήσαμε να κάνουμε εδώ ;
άθελα μας νομίζω, βγαίνει βλέπεις στην πορεία, μόνο του, (μεσ' τους βάτους προχωράμε).
Πατάμε πρώτα τα “φίδια” μας:
της ζήλειας, του εγωισμού, της ιδιοτέλειας ... πως αλλιώς “δουλεύουν” οι ομάδες ; (*)
Διαφορετικά τι;
“παραδίδουμε” τσάμπα μαθήματα “μαγκιάς” και “άνεσης”, όσο πιο ανεύθυνα και αμοράλ γίνεται ;
Ναι, όλα τ' άλλα έπονται ... πού και να μην συμβούν, το κέρδος θα είναι κάτι, τουλάχιστον το Κάτι που λέγαμε λίγο πριν.
Ύπουλο πράγμα ο αγώνας για αυτοεπιβεβαίωση, ( και λίγο πιο λιανά: ατομισμός κλπ)
αναζητά και επιστρατεύει τα πάντα, και με οποιοδήποτε κόστος, χάριν της “επιτυχίας”
τα έχουμε ξανά πει ... και αν κάποιοι κουραστήκαν να τ' ακούνε, ας ξεκουραστούν, τάιμ ουτ.
Φαντάσου να μιλάγανε κιόλας ... αυτός ο χορός των μαορί δεν ξεκουράζει ; που σαν σεντόνι έπεσε μπροστά, για σπάσιμο ; για να σκεπάσει ; τι ;
και γίνομαι λίγο πιο “ειδικός”, σόρυ αναγκαστικά: (Duplicate Content Penalties, copyscape protection, κλπ) εν συντομία: δεν κάνουμε αντιγραφή-επικόλληση (κΛόπι-πέιστ επί το ελληνικότερο) περιεχομένου. Όταν μπορείς να κάνεις σύνδεσμο, παραπομπή (λινκ) και να βάλεις το σχόλιό σου τη γνώμη σου ... και όταν είναι στα ελληνικά (που είναι, εν προκειμένω στη βικιπαίδεια) το προτιμάς !
Αλλά χάριν σπασίματος (;) και μετά ... βαρκούλες αρμενίζουν. Αλλά δεν είναι και του χαρακτήρα μου το να το “διορθώσω”, εξ άλλου εκθέτει και τον “δράστη”, το κίνητρο του. :-)
Δεν πειράζει, όλοι “μαθαίνουμε” ...
(*) - και άντε αυτό το παράδειγμα λόγω Euro χαύνωσης
Αναγκαστικά ( πως αλλιώς ; τι κοινό ; ) νόμιζα πως:
ήμασταν ομάδα ... και οι ομάδες αν δεν κάνω λάθος, έχουν τουλάχιστον στόχους, ομαδικό πνεύμα, αίσθηση δικαίου, τσαγανό! ... είναι φερ πλέι κλπ, κλπ,
εκτός βέβαια αν πρόκειται για “καφενεία”.
Αν δεν πρόκειται λοιπόν για το δεύτερο:
κατά όπως: “Πρώτα τα έπιπλά !, Πρώτα τα έπιπλά ! ...”
“Πρώτα τα φίδια !, Πρώτα τα φίδια !” ... μας, “τα μέσα” μας,
αθώες μου περιστερές ...
ας μιλάμε επί της ουσίας και όχι γενικά και αόριστα ούτε αφοριστικά, δεν προσφέρει.
Α, και κάτι πιο ευπρεπές: όταν στέλνουμε ημέιλ και θέλουμε μια γνώμη μιαν απάντηση, και την παίρνουμε βεβαίως, δεν είναι ωραίο να μην ανταπαντάμε ώστε να “κλείνει” η συνομιλία.
Δηλαδή σαν κάτι που συμβαίνει χρόνια με το τηλέφωνο: λες, λες ... στο τέλος πέφτει ένα “Άντε γεια” ... έτσι ; σκεφτείτε τώρα εσείς να ακούσετε μόνο το χλάτς του ακουστικού ; και εντάξει ξέρεις τουλάχιστον ότι τόση ώρα σε άκουγε, είναι λάιβ που λένε, στις άλλες περιπτώσεις δεν ξέρεις ότι το διάβασε καν. Μένεις με το “ακουστικό” στο χέρι κανονικά. Ευτυχώς συμβαίνει με λίγους και το λέω έτσι, για να μη θίξω, κανένα απ' ευθείας.
Συμμαθητές και φίλοι, Γιάννη δε ψάχνω ούτε και χρειάζομαι "βήμα" για να "διατυπώνω κοινωνικές απόψεις και θέσεις" ούτε για να "ασκώ κριτική περί δεοντολογίας διαδικτύου" ή να εκτοξεύω απειλές (έναν διαιτητή που δεν βγάζει κίτρινη κάρτα κ.τ.λ.), κατηγορίες και προσβολές (Διαφορετικά τι;
“παραδίδουμε” τσάμπα μαθήματα “μαγκιάς” και “άνεσης”, όσο πιο ανεύθυνα και αμοράλ γίνεται ; κ.τ.λ.).
Για μένα το συγκεκριμένο blog, που είχε την καλή ιδέα να δημιουργήσει ο «Πρόεδρος», αποτελεί μόνο και μόνο σημείο συνάντησης με συμμαθητές μετά από 30 τόσα χρόνια.
Κάτι σαν το "Κορυφώ" πριν, μετά η με κοπάνα κατά τη διάρκεια του μαθήματος!
Θα χαρώ πολύ να συναντιόμαστε πιο τακτικά εδώ ή να καταφέρνουμε να ξαναβρισκόμαστε στον "έξω" κόσμο.
Επίσης θαχε ενδιαφέρον το παρόν blog να αποκτήσει περισσότερους τακτικούς και συστηματικούς θαμώνες.
Από κει και πέρα τα θέματα συζήτησης θάρθουν μόνα τους.
Έτσι κι αλλιώς υπάρχουν κοινές αναμνήσεις για τα σχολικά χρόνια! Αυτά είναι το κοινό μας σημείο, όχι της ομάδας γιατί δεν υπήρξαμε ποτέ μια ομάδα, αλλά των διαφορετικών ομάδων που λειτουργούσαν τότε κάτω από τη κοινή στέγη.
Χωρίς διάθεση κριτικής, προβολής η «μαγκιάς» για όποιον μπορεί να το κατανοήσει, δε σκοπεύω να συνεχίσω να συμμετέχω στην παρούσα «διένεξη» θα παρακολουθώ όμως τακτικά το blog και θα συμμετάσχω με χαρά σε
κάποια συνάντηση.
Μεγάλωσε και στρογγύλεψεν ο κόσμος.
Όσο πιο κωδικοποιημένα γίνεται:
α) Όταν το μέσο είναι δημόσιο, (όπως ένα μπλογκ) είναι αναγκαστικά “βήμα”, ειδάλλως μένεις στην αλληλογραφία και λες ιδιωτικά τις απόψεις σου, γεγονός που συμβαίνει με όλους μας. Όταν όμως “αναρριχάσαι” στο βήμα, το κάνεις γιατί εκεί είναι και η μεγάλη διαφορά...
Έτσι;
Μπορεί να θέλει και ολίγην υπευθυνότητα, ας πούμε, γατί αυτονόητα: ή μη τι άλλο μας εκθέτει.
Μην τρελαθούμε κιόλας, ό,τι λέγετε δημόσια είναι θέση, είναι στάση, είναι απόσταση απέναντι στα πράγματα, είναι αναγκαστικά πολιτική: δράση, αντίδραση, άποψη κλπ (πίσω πάλι: στο σχολείο, και στο “Κορυφώ”, μη εξαιρουμένου, μιας και το ανέφερες, γιατί ακόμα κι εκεί, δεν υπήρχε μόνο ο χαβαλές ...)
β) Άρα το “δεν το χρειάζομαι” δεν κολλάει!
Όπως : “τι είχαμε, τι χάσαμε; μιλάω αφ υψηλού; δε μιλάω εδώ; αλλά κάπου αλλού; πιο πάνω; πιο κάτω; που; ”
τι, απ' όλα;
ή .... ιλ-νια-πά; και αυτό είναι που “μας πειράζει”; :-(
διαφορετικά: και “έτσι” και “απολιτίκ” δεν πάει, δεν παίζει ...
Ειλικρινά μιλάμε; ή κάνουμε ντρίπλες;
προφανώς εννοείς: ότι κάποιος άλλος ... έχει “σκοπό” Ε; (άρα: δόλιος ...)
θενκσ-ε-λότ !
γ) Όταν λέμε διαιτητή εννοούμε τους κανόνες του παιχνιδιού, το έντιμο παιχνίδι, την αποδεδειγμένη κατακύρωση του “γκολ”, αλλά και του “φάουλ”, όταν πχ ειρωνευόμαστε, απαξιώνουμε άδικα τα λεγόμενα κάποιου, είμαστε τάχατες υπεράνω, “είναι γραφικό το μπλογκ”, “οι ίδιοι και οι ίδιοι” κατ' επανάληψη (δηλαδή:“Σας βαρέθηκα”), “τι σχέση έχουν όλα αυτά με το σχολείο...”, το σχολείο ; (χη-κούφ-μη ), “είναι ακαταλαβίστικα”, “γκρινιάζουμε”, “ξελαμπικάρουμε”, “απμελοφιλοσοφίες” κλπ, κλπ ... τα πλέον πρόσφατα
Τώρα το αν τα “λούζεσαι”, είναι γιατί μπέρδεψες το μέσο ... δηλαδή: στα κατ' ιδίαν όλοι ξερενόμαστε, μιλάς και γι' απειλές, τι να 'πω ; Έλεος !
δ) Δεν είναι θέμα “δεοντολογίας διαδικτύου”, δεν υπάρχει τέτοιο πράμα, είναι θέμα λειτουργίας. Ντρίπλα;
λέει : “Penalties” αν θέλεις να το δεις. Οι όποιες “δεοντολογίες” είναι συντεχνιακά κόλπα, αντί κανόνες εντίμου συμπεριφοράς, γι' αυτό, μη θολώνεις τα νερά ...
ε) Λες : “... τα θέματα συζήτησης θάρθουν μόνα τους”, μα ποιος είπε πως είμαστε ο “Φιλολογικός σύλλογος Παρνασσός”; ή περιοδικό ποικίλης ύλης; Απορώ! δηλαδή μιλάμε για να μιλάμε; είναι αυτοσκοπός;
Εδώ ο κόσμος πάει κατά διαόλου και εμείς ... τα θέματα κι εμείς, εμείς και η κοινωνία, (και ο “ευδαιμονισμός” μας) έτσι το βλέπεις; λυπάμαι, γιατί είναι σαν να μου λες πως: θέλω μια καραμέλα για να ησυχάσω, ήμαρτον!
στ) Έχεις δίκιο: βλακωδώς νόμισα πως είμαστε ομάδα, είμαστε ποικιλία, μια ποικιλία για το θεάρεστο ούζο. Μετά το μπαμ, κραχ θα μας σερβίρουνε στο πιάτο σαν λαρδί, προς το παρόν έχουν μπει μόνο, οι οδοντογλυφίδες στη “θέση” τους (τα παλούκια έπονται). Και συ λέγε ... ψηλά κι αγνάντευε, και μάλιστα ανυποψίαστα
( τώρα κατάλαβες θαρρώ, γιατί μπήκα στον κόπο ν' απαντώ ).
Έχουμε άλλες αγωνίες, διαφορετικές ... για σκέψου το λιγάκι.
ζ) Όχι άλλες ντρίπλες κατά το : “Όχι άλλο κάρβουνο”.
Ελειψα λιγο καιρο, και επιστρεφοντας ειδα οτι το καζανι βραζει, με πρωτεργατη τον " προεδρο ", που φροντιζει να βαζει φωτιες, να κανει σχολια επι παντως επιστητου, και κριτικες σ' αυτους που μπαινουν στο blog. Δινει οδηγιες και ειναι ειδικος για ολα τα θεματα, μας επαναφερει στον σωστο, κατα την αποψη του, δρομο, μας αναλυει ως ειδικος ψυχολογος γραμμη-γραμμη και λεξη-λεξη. Φιλε μου, δεν θελω να συμμετεχω αλλο σ' αυτο το blog, αν δεν σταματησεις να παρεμβαινεις και να κριτικαρεις τους παντες και τα παντα. Παντου βλεπεις φαντασματα, ιντριγκες, κατασκοπους και καποιους που θελουν να σε υπονομευσουν.Η δικη μου προθεση παντως δεν ειναι αυτη. Αν θελεις να με - μας διωξεις απο το blog που κακως το θεωρεις ιδιοκτησια σου, πες το ευθεως. Με στενοχωρησες με την εγωιστικη συμπεριφορα σου. Βεβαια θα περιμενω με ενδιαφερον τον "χειμαρο" απαντηση σου σ' αυτα που γραφω σημερα, αλλα δεν θα σου ανταπαντησω. Θα μπορουσαν να ειναι πιο απλα τα πραγματα. Αν κανονιστει συγκεντρωση συμμαθητων παρακαλω ειδοποιειστε με. (Αν θες να τα πουμε και κατ' ιδιαν, ευχαριστως).
"Καληνύχτα, Κεμάλ. ....
Καληνύχτα…"
Σας.
Εδώ να μείνεις, εδώ να μείνεις
της καληνύχτας τα φιλιά μην μου τα δίνεις !!!
Ξεκινώντας αυτή την κουβέντα έλεγα να ξαναγνωριστούμε και προφανως αυτό κάνουμε. Ο καθένας με τον τρόπο του και την "ανάλυσή" του.
Ο Κοτίνος λέει να ξαναβρεθούμε, γιατί όχι ;
Όσοι νοιώθουμε την ανάγκη, Κώστα,
εγώ τουλάχιστον , την νοιώθω, γιατί εκ του μακρόθεν, η αίσθηση γίνεται πιό έντονη.
Έτσι και αλλιώς
πάντα κάποιοι θά λείπουν...!
Μπαίνοντας στον "καυγά" και εγώ, θέλω να πώ στον Γιώργο ότι η ζωή μας δεν ήταν μόνο τα μπουγέλα στο εξοχικό της Βάρκιζας ( τί χαμός, θυμάστε ;) αλλά και το "μυστήριο" του Κορυφώ και τα μπιλιάρδα της Γιαγιάς και ο Απόλλωνας τις Κυριακές το πρωί και το ΕΔΕΜ και ο Μπάτης και... και...και η Πλατεία Ντάβαρη και η Μορφωτική Λέσχη Παλαιού Φαλήρου (θυμάσαι Γιάννη ; θυμάσαι Μανώλη ;)
Γιώργο δεν έχει πουθενά "απάγκιο",
φυσάει κόντρα...!
Και εδώ μέσα (στο blog) δεν μπαίνουμε για να ξεχαρμανιάσουμε ούτε να απαγκιάσουμε αλλά να μιλήσουμε με τους παιδικούς φίλους και συμμαθητές για όλους και για όλα, αλλά με την γλώσσα της μπέσας και της ευθύτητας της νεανικής μας
δροσιάς και όχι με τα υπονοούμενα της σημερινής μας "ωριμότητας".
Πρόταση : να βρεθούμε Φθινόπωρο (φέτος) στο σχολείο όπως πάντα
και η κάθε συνάντησή μας να έχει ένα θέμα
εγώ προτείνω σαν πρώτο θέμα να είναι τα "χαμένα κορμιά" που δεν έχουν έρθει στις άλλες δυό μεγάλες συναντήσεις 1992 και 2007
και αυτούς που χάσαμε για πάντα
χωρίς κακίες και μνημόσυνα αλλά
με αγάπη και την πλάκα που αρμόζει στην περίσταση (κάτι σαν εκείνη την συγκέντρωση στο πατάρι του Παχού(;)πρίν πάμε και κλάψουμε στην κηδεία του αδικοχαμένου "ανήμερου" πατέρα του Τάσου )
(θυμάσαι Νίκο,Αντρέα, Βαγγέλη,Κοτίνο ,Μάκη, Γιάννη,Γιώργο, Νιόνιο,Σάκη, Κώστα);;;
Και επειδή είμαι σχετικά μακρυά θέλω, γιά όσους γνωρίζουν μερικές πληροφορίες για κάποια κορίτσια της νιότης μας.
Αγκύ
Κατερίνα Κουρκουλάκου
Σούλα Κουταβά
Μήπως στην επόμενη συνάντηση να τις καλούσαμε και αυτές; (όχι τις τρείς αλλά όλες τις αντίστοιχες της χρονιάς μας)εξαιρουμένων των γυναικών των φίλων και συμμαθητών.
Κεμάλ... όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν !
Sτην Αθήνα βρίσκεται από το το μεσημέρι του Σαββάτου (5/7) ο Αντε Ρουκάβινα, προκειμένου να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις και να υπογράψει το συμβόλαιό του με τον Παναθηναϊκό. Ο Κροάτης επιθετικός δήλωσε ότι είναι «τιμή του» η έλευση στους «πράσινους». Και επίσημα Ιβανσιτς, σίγουρος θεωρείται ο Γκάμπριελ, ενώ ο Μέχια εξετάζεται ως αντι-Πεγεράνο.
Εδώ είμαι κι εγώ. Δεν χάθηκα. Παρακολουθώ καιρό τώρα με αγωνία, λύπη αλλά και με κρυμμένα βαθιά μέσα μου το θάρρος και την ελπίδα. Θα τοποθετηθώ σύντομα. Είναι σίγουρο αυτό. (Το σχόλιο αυτό γράφεται ύστερα από την σοφή και ενθαρρυντική (για όλους μας)κατάθεση ψυχής και το κάλεσμα του ΓΡΗΓΟΡΗ για τον Σεπτέμβριο). Α! Πείτε κι εκείνου του ανώνυμου ότι αυτή η σελίδα τούτες τις ώρες είναι πολύ κρίσιμη. Δεν μπορεί να γίνεται τέτοιο παιχνίδι με μπάλα τώρα, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΕΠΩΝΥΜΑ, οπότε θα ερμηνεύεται δεόντως αναφορικά με την κατάστασή μας.
Κώστα, Γρηγόρη και Ανδρέα,πρός αποφυγήν παρανοήσεων,είμαι μέσα σε οποιδήποτε συνάντηση, Σεπτέμβρη ή και πρίν, καλά νάμαστε!!
Γρηγορη αναφορικά με όσους δεν είχαν έρθει στίς συγκεντρώσεις δε νομίζω ότι θα έρθουν σε επόμενη, μάλλον από επιλογή τους να διακόψουν σχέσεις με το παρελθόν και δε νομίζω πέρα από ένα τηλέφωνο ότι αξίζουν άλλο παρακάλι.
Υ.Γ. Γρηγόρη για τα κορίτσια δε μπορώ να σε βοηθήσω!!!!!!
Υ.Γ. Γρηγόρη, τα πλακάκια στη Βάρκιζα ξεκόλαγαν για πολλά χρόνια μετά μέχρι που αναγκαστήκαμε να τα αλλάξουμε.....
Δημοσίευση σχολίου
Αφήνετε ένα κενό μετά το κόμμα, για να αναδιπλώνονται οι λέξεις, ειδάλλως είναι μια σαν μασούρι.
Είναι πιο ωραίο να γράφουμε με πεζά.
Σημαδέψτε με κλικ εκεί που λέει: Όνομα/Διεύθυνση URL
και βάλτε ένα όνομα που σας αρέσει.
Παρακαλούμε, πριν δημοσιεύσετε το σχόλιό σας, έχετε υπόψιν σας τα ακόλουθα:
•Δεν επιτρέπονται τα «greeklish» (ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες) και η γραφή με κεφαλαία (Caps) .
• Κάθε γνώμη είναι σεβαστή, αρκεί να αποφεύγονται ύβρεις, ειρωνείες, ασυνάρτητος λόγος και προσβλητικοί χαρακτηρισμοί, πολύ περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, εναντίον των συνομιλητών ή και των συγγραφέων, με υποτιμητικές προσφωνήσεις, ύβρεις, υπονοούμενα, απειλές, ή χυδαιολογίες.
•Μην δημοσιεύετε άσχετα, με το θέμα, σχόλια.
•Ο κάθε σχολιαστής οφείλει να διατηρεί ένα μόνο όνομα ή ψευδώνυμο, το οποίο αποτελεί και την ταυτότητά του σε κάθε συζήτηση.
Με βάση τα παραπάνω η διαχείριση διατηρεί το δικαίωμα μη δημοσίευσης σχολίων χωρίς καμία άλλη προειδοποίηση.